Πριν από λίγο διάβασα τον πίνακα για τα 7 Θαύματα του Σύγχρονου Κόσμου. Ειλικρινά..."μου είναι λιγάκι δύσκολο" να δεχθώ το Κολοσσαίο, τις Πυραμύδες καθώς και τα υπόλιπα κτίσματα-πέτρες ως σύχρονα θαύματα.
Συζητάμε, για ποιο πράγμα; Για την αρχιτεκτονική ή τον πολιτισμό; Και τι ακριβώς θέλουμε να "βραβεύσουμε" με την επιλογή των συγκεκριμένων μνημείων;
ΚΟΛΟΣΣΑΙΟ
Ο στίβος ήταν ένα τεράστιο ξύλινο δάπεδο στρωμένο με άμμο. Τμήματα του δαπέδου μπορούσαν ανυψωθούν και να χαμηλώσουν γρήγορα με μια αλλαγή σκηνοθεσίας!!!Μέσα σε ελάχιστο χρόνο ο στίβος μπορούσε να καλυφθεί από νερα. Αμέσως μέτα τον προφυλακτικό τοίχο του στίβου υπήρχε μια εξέδρα από μάρμαρο, όπου καθόντουσαν οι Συγκλητικοί, οι Ιερείς και οι Ανώτεροι Αξιωματούχοι. ΥπέρΑνω από αυτούς υπήρχε ένα θεωρείο όπου καθόντουσαν ο Αυτοκράτωρ και η Αυτοκράτειρα(πάνω σε χρυσελαφάντινους θρόνους). Πίσω τους παρεβρίσκονταν οι Ιππείς.
Κατά τα εγκαίνια του Κολοσσαίου φονεύτηκαν 5000 ζώα. Επί Νέρωνος μια ημέρα 400 τίγρης πάλεψαν με ταύρους και ελέφαντες. Μια άλλη μέρα, επί Καλιγούλα, φονέυτηκαν 400 αρκούδες (ευτυχώς που τότε δεν υπήρχαν οι φιλοζωϊκές οργανώσεις). Ο Νέρων κάποτε διέταξε ένα τμήμα της Πραιτωριανής φρουράς να πολεμήσει με 400 αρκούδες και 300 λιοντάρια (ωραίος Αυτοκράτωρ!).
Διάφοροι κατάδικοι ενδεδυμένοι με δέρματα για να μοιάζουν με ζώα , ρίχνονταν στα θηρία,τα οποία προηγουμένως τα είχαν αφήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα νηστικά. Είναι γνωστή η ιστορία του Ανδροκλή του δούλου που δραπέτευσε. Όταν τον συνέλαβαν τον έριξαν στον στίβο με ένα λιοντάρι. Το λιοντάρι όμωσ θυμήθηκε ότι ο Ανδροκλής (όνομα και πράμα) του είχε βγάλει κάποτε ένα αγκάθι από το πόδι και δεν τον έβλαψε. Ο Ανδροκλής ελευθερώθηκε και έζησε το υπόλοιπο της ζωής του επιδεικνύωντας στα καπιλιά (άλα της) το ήρεμο πια λιοντάρι του.
Πλούσια σφαγή προσφέροταν κατά της μαζικές μάχες. Κατά τα 8 θεάματα τα οποία προσέφερε ο Αύγουστος, πήραν μέρος 10.000 άνδρες σε τέτοιες ομαδιικές μάχες. Αυτά και άλλα πολλά...(και για να μην το κουράσουμε το θέμα)..
πολλοί Ρωμαίοι υποστήριζαν τους αγώνες των μονομάχων.
Ο Σενέκας, μεταβάς εις τους αγώνες του αμφιθεάτρου κατά την μεσιμβρινήν διακοπήν, καθ'ον χρόνον το πλέιστον των θεατών είχε απομακρυνθή δια να γευματίση, εσκανδαλίσθη βλέπων εκατοντάδες καταδίκων ωθούμενους εις τον στίβον δια να διασκεδάσουν τους υπολοίπους θεατές με την θέα του αίματος των:
Επανέρχομαι εις την οικίαν μου περισσότερον πλεονέκτης, περισσότερον σκληρός και απάνθρωπος, διότι ευρέθην μεταξύ ανθρωπίνων όντων. [...] Πως οι οφθαλμοί του ανθρώπου δύνανται να έυρουν ανακούφισιν από την σφαγήν των συνανθρώπων τους! [...] Την πρωίαν ρίπτουν ανθρώπους εις τους λέοντας. Την μεσημβρίαν τους ρίπτουν εις τους θεατές.Το πλήθος ζητεί όπως ο νικητής, όστις εφόνευσε τον αντίπαλο του, να αντιμετωπίση εν συνεχεία τον άνθρωπον... [...] Και αυτά γίνονται, καθ'ον χρόνον αι κερκίδες είναι σχεδόν κεναί.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΠΡΑΓΜΑ ΙΕΡΟΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ, ΝΑ ΦΟΝΕΥΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΑΠΛΗΝ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΙΝ.
Posts
1 comment:
Γεια χαρά!
Πριν από λίγο διάβασα τον πίνακα για τα 7 Θαύματα του Σύγχρονου Κόσμου.
Ειλικρινά..."μου είναι λιγάκι δύσκολο" να δεχθώ το Κολοσσαίο, τις Πυραμύδες καθώς και τα υπόλιπα κτίσματα-πέτρες ως σύχρονα θαύματα.
Συζητάμε, για ποιο πράγμα;
Για την αρχιτεκτονική ή τον πολιτισμό;
Και τι ακριβώς θέλουμε να "βραβεύσουμε" με την επιλογή των συγκεκριμένων μνημείων;
ΚΟΛΟΣΣΑΙΟ
Ο στίβος ήταν ένα τεράστιο ξύλινο δάπεδο στρωμένο με άμμο.
Τμήματα του δαπέδου μπορούσαν ανυψωθούν και να χαμηλώσουν γρήγορα με μια αλλαγή σκηνοθεσίας!!!Μέσα σε ελάχιστο χρόνο ο στίβος μπορούσε να καλυφθεί από νερα.
Αμέσως μέτα τον προφυλακτικό τοίχο του στίβου υπήρχε μια εξέδρα από μάρμαρο, όπου καθόντουσαν οι Συγκλητικοί, οι Ιερείς και οι Ανώτεροι Αξιωματούχοι.
ΥπέρΑνω από αυτούς υπήρχε ένα θεωρείο όπου καθόντουσαν ο Αυτοκράτωρ και η Αυτοκράτειρα(πάνω σε χρυσελαφάντινους θρόνους). Πίσω τους παρεβρίσκονταν οι Ιππείς.
Κατά τα εγκαίνια του Κολοσσαίου φονεύτηκαν 5000 ζώα. Επί Νέρωνος μια ημέρα 400 τίγρης πάλεψαν με ταύρους και ελέφαντες. Μια άλλη μέρα, επί Καλιγούλα, φονέυτηκαν 400 αρκούδες (ευτυχώς που τότε δεν υπήρχαν οι φιλοζωϊκές οργανώσεις).
Ο Νέρων κάποτε διέταξε ένα τμήμα της Πραιτωριανής φρουράς να πολεμήσει με 400 αρκούδες και 300 λιοντάρια (ωραίος Αυτοκράτωρ!).
Διάφοροι κατάδικοι ενδεδυμένοι με δέρματα για να μοιάζουν με ζώα , ρίχνονταν στα θηρία,τα οποία προηγουμένως τα είχαν αφήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα νηστικά.
Είναι γνωστή η ιστορία του Ανδροκλή του δούλου που δραπέτευσε.
Όταν τον συνέλαβαν τον έριξαν στον στίβο με ένα λιοντάρι.
Το λιοντάρι όμωσ θυμήθηκε ότι ο Ανδροκλής (όνομα και πράμα) του είχε βγάλει κάποτε ένα αγκάθι από το πόδι και δεν τον έβλαψε.
Ο Ανδροκλής ελευθερώθηκε και έζησε το υπόλοιπο της ζωής του επιδεικνύωντας στα καπιλιά (άλα της) το ήρεμο πια λιοντάρι του.
Πλούσια σφαγή προσφέροταν κατά της μαζικές μάχες.
Κατά τα 8 θεάματα τα οποία προσέφερε ο Αύγουστος, πήραν μέρος 10.000 άνδρες σε τέτοιες ομαδιικές μάχες.
Αυτά και άλλα πολλά...(και για να μην το κουράσουμε το θέμα)..
πολλοί Ρωμαίοι υποστήριζαν τους αγώνες των μονομάχων.
Ο Σενέκας, μεταβάς εις τους αγώνες του αμφιθεάτρου κατά την μεσιμβρινήν διακοπήν, καθ'ον χρόνον το πλέιστον των θεατών είχε απομακρυνθή δια να γευματίση, εσκανδαλίσθη βλέπων εκατοντάδες καταδίκων ωθούμενους εις τον στίβον δια να διασκεδάσουν τους υπολοίπους θεατές με την θέα του αίματος των:
Επανέρχομαι εις την οικίαν μου περισσότερον πλεονέκτης, περισσότερον σκληρός και απάνθρωπος, διότι ευρέθην μεταξύ ανθρωπίνων όντων.
[...]
Πως οι οφθαλμοί του ανθρώπου δύνανται να έυρουν ανακούφισιν από την σφαγήν των συνανθρώπων τους!
[...]
Την πρωίαν ρίπτουν ανθρώπους εις τους λέοντας. Την μεσημβρίαν τους ρίπτουν εις τους θεατές.Το πλήθος ζητεί όπως ο νικητής, όστις εφόνευσε τον αντίπαλο του, να αντιμετωπίση εν συνεχεία τον άνθρωπον...
[...]
Και αυτά γίνονται, καθ'ον χρόνον αι κερκίδες είναι σχεδόν κεναί.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΠΡΑΓΜΑ ΙΕΡΟΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ, ΝΑ ΦΟΝΕΥΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΑΠΛΗΝ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΙΝ.
Μ.Κ.
Καλημέρα
Post a Comment